హమ్మయ్య.... వెయ్యి మైలు రాయిని దాటాను.

నా బ్లాగు మొత్తానికి 1000 హిట్ల గణాంకాన్ని దాటింది. అందులో ఇరవై శాతం హిట్లు నావే అయ్యీ ఉండొచ్చు. అధి వేరే విషయం. వెయ్యికే, లక్ష వచ్చినంత సంబరమా అనకన్డి.. సంబర పడకుండా ఎలా,ఒక అంకె సంఖ్య(0) నుంచి మూడు అంకెల సంఖ్యని(1000) చేరె ప్రయాణం అంత సులభంగా ఏమీ సాగిపొలేదు మరి. బుర్ర నిండా విశేషాలు ఉన్నప్పుడు చేతిలో సమయం ఉండదు. సమయం ఉన్నప్పుడు, బుర్రన్తా ఖాళీగా ఉంటుంది. ఒక వేళ సమయం ఉంది,ఏదో గొప్ప ఆలోచన వచ్చిందని మొదలుపెడ్తాను, మొత్తం రాసేసరికి ఇంత చెత్తగా రాసింది నేనేనా, అని అనిపించేస్తూ ఉంటుంది. పోనీ ఆలోచన బానే ఉన్నా, నా అర, కొరా ఇంగ్లీషుతో కప్పడిపోయిన మంచి, మంచి తెలుగు పదాలని తవ్వడానికి కాస్త కస్టపడాల్సి వస్తుంది. (వేరే వాళ్ళ బ్లాగుల్లో మంచి మంచి తెలుగు పదాల్ని చూసి నాకు బోలెడంత ఈర్ష వచ్చేస్తుంది ఈ మధ్య). పోనీ అంతా రాశాము అనుకుంటే దానికో శీర్షిక పెట్టడానికి చుక్కలు కనపడ్తాయి. ఈ ప్రహసనం మొత్తం పూర్తి చేసి, పోస్ట్ చేశాక మళ్లీ చదువుతున్నారో లేదో అని కంగారు. ఇలా చెప్పాలంటే బొలెడు. కానీ ఎన్ని కబుర్లుచెప్పినా ఇష్టమైంది ఎప్పుడు కష్టమే కాదు అనుకోండీ.

ఈ ప్రయాణంలో నాన్ను చాలా మంది ప్రోత్సహించారు. మొదటగా కూడలికి నా కృతజ్ఞతలు. కూడలే లేకపోతే ఈ శ్రీవిద్య రాసింది,అంత మంది ఎలా చదువుతారు చెప్పండి.నా బ్లాగు చదివిన వారికి, వ్యాఖ్యలు రాసి,వారి అభిప్రాయాలు తెలిపిన వారికి అందరికి ధన్యవాధాలు.ఇక్కడ కొత్త, పాత బ్లాగరు అన్న భేధం లేధు. అందరినీ ఆదరిస్తారు. మళ్ళీ పది వేలయ్యాక ఇలానే సంబర పడుతూ ఇంకో పోస్టు రాస్తాను. చూడాలి ఎన్నాళ్లు పడుతోందో.