ఎప్పటికప్పుడు ఏదైనా కొత్త విషయం మిస్ అవుతుందేమోనన్న భయం నాకు ఉంటుంది. ఎక్కడో ఏదైనా interesting update వచ్చిందేమో, ఏదైనా useful learning దొరకుతుందేమో అన్న ఆలోచన బుర్రని తొలుస్తూనే ఉంటుంది. అందుకే మనసులో ఎప్పుడూ ఒక ఆందోళన – ఏదైనా కొత్తగా తెలుసుకోవాలి, వినాలి, చదవాలి అన్న తపన నన్ను తొక్కేస్తూ ఉంటుంది.
ఈ తపన వల్ల జరిగే మంచి ఏంటంటే – కొత్త విషయాలు నేర్చుకుంటున్నాను.
జరిగే నష్టం ఏంటంటే – ఆ information-seeking లో పడి, నా పర్పస్, నా goals, నా dreams ని కొంతవరకు పక్కన పెడుతున్నాను. ఎందుకంటే కొత్త information అలా వరదలా వస్తూనే ఉంటుంది , దానికి అంటూ లేదే . ఎంత నేర్చుకుంటే ఎం లాభం ? ఆచరణ లేని విజ్ఞానం ఎంత ఉన్నా ప్రయోజనం లేదు, అది మనల్ని ముందుకు నడిపించకపోతే.
తప్పనిసరిగా నేర్చుకోవాలి. ప్రపంచంలో జరుగుతున్నది తెలుసుకోవాలి.
అవన్నీ మనల్ని inspire చెయ్యాలి – ముందుకి నడిపించాలి. ఆ నేర్చుకోడంలోనే ఆగిపోకూడదు .
"Knowing is not enough; we must apply." — Goethe
ఈ interviews, podcasts చూసినప్పుడల్లా ఇంకో అనుమానం తలెత్తుతుంది –
అందరూ ఎంతో సాధించేస్తున్నారు. వాళ్ల జీతాలు, achievements, goals అన్నీ చూసినప్పుడు, నాకు నేనే చాలా చిన్నగా అనిపిస్తాను . "ఇంత చిన్న అడుగులతోనే నేను పెద్ద లక్ష్యాల వరకు ఎలా చేరుతాను?" అనే నిరాశ చుట్టేస్తోంది.
మళ్ళీ నాకే అనిపిస్తుంది , మన దారి, మన progress, మన rhythm – ఇవన్నీ మనవే కదా.
మనమే వాటిని తక్కువగా చూసుకుంటే, వాటిని మొగ్గలోనే తుంచేసిన వాళ్ళం అవుతాము కదా .
వాళ్లూ ఒకప్పుడు చిన్నగానే మొదలు పెట్టారు. ఎవ్వరూ లక్ష్యాన్ని ఒక్క అడుగుతో చేరలేరు .
చిన్న చిన్న వర్షపు చినుకులే చెరువుని నింపుతాయి.
చిన్న పనైనా consistency తో చేస్తూ పోతే, అది అర్ధవంతంగా మారి మన లక్ష్యానికి మనల్ని చేరువ చేస్తుంది .
చిన్నదే అయినా – అది నాది.
ఆ దారి నన్ను నాకే దారి చూపిస్తోంది.
