మనసున మనసై - III (కథ)

మూడేళ్ళు గడిచేసరికి రఘు ఖాతాలో రెండు సివిల్స్ దండయాత్రలు చేరాయి. మొదటిది ప్రిలింస్ లో తన్నితే, రెండోది మెయిన్స్ లో పల్టీ కొట్టింది. రెండు అపజయాలు, అనుభవాలుగా మారి మూడో సారి తప్పకుండా సాధించగలడన్న నమ్మకాన్ని కలిగించాయే తప్పితే నిరుత్సాహానికి గురి చెయ్యలేదు.చిన్నప్పుడు ఓ మాదిరిగా చదివే తన తోటి వాళ్ళంతా ఇంజినీర్లు, డాక్టర్లు అయ్యారు. వేరే దేశంలో వున్నారు.అంత సంపాదిస్తున్నారు, ఇంత సంపాదిస్తున్నారు అన్న ఊళ్ళో వాళ్ళ మాటలు కూడా అంత బాధపెట్టేవి కావు. కానీ ఆ మాటలు విన్నప్పడు తన తల్లితండ్రుల కళ్ళల్లో లీలగా కదలాడే నీలి నీడలు చూస్తుంటే, రఘుకి గుండెని ఎవరో రంపంతో కోస్తున్నట్టు అనిపించేది. అందరూ వెళ్ళే దారిని కాదని, తను కోరుకున్న దారిలో వెళ్ళడానికి కూడగట్టుకున్న ధైర్యం, పట్టుదల, శక్తి అంతా కరిగి నీరై తన చేతుల్లోంచి జారిపోతున్నట్టు అనిపించేది. అలాంటి నిస్పృహలో, నిరుత్సాహంలో కీర్తి బాగా గుర్తుకి వచ్చేది. కీర్తి ఎంచుకున్న దారి వేరైనా, తనని అర్థం చేసుకోగలిగేదేమో అని రఘుకి బాగా అనిపించేది.

కానీ రఘు మనసులో ఎక్కడో చిన్న సందేహం."తన కోసం ఆశలు సౌధాలు దిగి, కలలు తీరాలని వదిలి వస్తుందా..? రేప్పొద్దున్న ఎన్ని ప్రయత్నాలు చేసినా, సివిల్స్ రాక మామూలు లెక్కల మాస్టారిగా వుండిపోతే, తన స్నేహితులతో పోల్చుకుని, తన అదృష్టాన్ని కొలుచుకోకుండా వుండగలదా ..? అలా జరిగితే కీర్తి కళ్ళల్లో విచారాన్ని, కాసుల వేటలో వెనకబడిపోయామన్న దిగులుని చూసి తను తట్టుకోగలదా..?". ఇలా సమాధానం లేని, రాని ఎన్నో ప్రశ్నలు, కీర్తి కూడా అందని ద్రాక్షే అనే భావాన్ని కలిగించాయి. దాంతో కీర్తి కథ తీరని కల అని తన మనసుకు సర్దిచెప్పుకోవడం మొదలుపెట్టాడు.

********

కీర్తికి ఒకప్పుడు రఘుతో భవిష్యత్తు అంటే కాలం కల్సి రాకపోతే లెక్కల మాస్టారుతో సాదా జీవితం అన్న దిగులు వుండేది. కనీ రఘుతో బంధంలోని అర్థం తెలిసాక,ఒకప్పుడు జీవిత పరమార్ధంగా అనిపించిన మంచి జీతం, పేరు, సుఖాలు, సౌకర్యాలు, స్నేహితుల ముందు పరువు అన్నీ వ్యర్ధంగా అనిపిస్తున్నాయి.రఘుతో జీవితం అంటే, కాలాలు కలిసొచ్చినా రాకున్నా కలకాలం కొంగొత్త మలుపుల, గెలుపుల దారులు తెరిచి కీర్తి తలపులకి పలికే ఆహ్వానంలా అనిపిస్తుంది.రఘు గురించి ఇలా మనసు చెప్పే తియ్యని ఊసుల, బాసల ఊగిసటలాటలో కీర్తికి రఘుని చూడాలన్న ఆరాటం, ఎప్పటికైనా చూస్తానన్న ఆశ, తనకి కాకుండా అయిపోతాడేమోనన్న దిగులు రోజు రోజుకీ పెరిగిపోతున్నాయి.రఘుకి కూడా కీర్తి తనతో జీవితాన్ని పంచుకుంటుందన్న ఆశ లేకపోయినా, ఇష్టం మాత్రం తగ్గలేదు.కీర్తిని చూడాలన్న తపన తరుముతూనే వుంది. తను వెళ్ళే ప్రతీ చోట కీర్తిని వెతుకుతూనే వుంది.

ఒక రోజు రఘు యధావిధిగా మది నిండా కీర్తి తలపుల బరువుని మోస్తూ వెళ్తుంటే దారిలో పుస్తకాల షాపు కనిపించింది.రఘు తన మనసుకి నచ్చిన పనిలో అలా మొండిగా, బండగా ముందుకెళ్ళడానికి స్పూర్తినిచ్చేవి పుస్తకాలే.మనసులో పేరుకున్న నిరుత్సాహాన్ని, దిగులుని బయటకి నెట్టి, కొత్త ఉత్సాహాన్ని నింపే పుస్తకాన్ని వెతుక్కోవడానికి లోపలకి వెళ్ళాడు.

అదే సమయంలో కీర్తి సంపాదించిన డబ్బుని కరిగించడానికి ఒంటరిగానే షాపింగుకని బయరుదేరింది. అలవాటు ప్రకారం రఘు ఎక్కడైనా కనిపిస్తాడేమోనని వళ్ళంతా కళ్ళు చేసుకుని అడుగడుగునా అణువణువూ శోధించింది. అతను కనపించలేదు కానీ దారిలో ఒకచోట పుస్తకాల షాపు కనిపించింది. చదివే తీరిక, ఓపిక రెండూ లేవని తెల్సినా పుస్తకాలంటే వున్న ఇష్టం లోపలకి వెళ్ళేలా చేసింది.

"కలా నిజమా" అన్న టైటిల్ తో ఒక పుస్తకం కనపడగానే అదేంటో చూద్దమని, షెల్ఫ్ లో నుంచి ఆ పుస్తకాన్ని తియ్యబోయింది. అదే సమయంలో ఆ పుస్తకాన్ని ఇంకో చెయ్యి తాకింది. ఒక్కక్షణం తడబడి సారీ చెప్పడానికి తలెత్తి చూసింది.నిజంగానే కలా నిజమా అన్నట్టు, ఎదురుగా రఘు. ఇద్దరికి కళ్ళల్లో మాటల్లో చెప్పలేనంత ఆనందం, ఆశ్చర్యం.ఒకరి కళ్ళల్లోని మెరుపు, నవ్వులోని వెలుగు ఇంకొకరి ప్రశ్నలకి అడగకుండానే అందమైన సమాధానాల్ని చెప్పేసాయి. కలిసిన అభిప్రాయలు దగ్గర చేసాక, కలవని లక్ష్యాలు ఇద్దర్నీ దూరం చేసినా ఇంకా కల్సే వున్న ఆ మనసులకి, విధి అంత అందంగా కలిపిన తర్వాత కలకాలం కల్సి ఆనందంగా ఎలా వుండాలో బాగా తెల్సు.

********