అపరిచితురాలు

నా మొదటి కంపనీలో మా బ్యాచ్ జాయిన్ అయ్యిన వెంటనే మాకేమీ రాదని అర్థం అయిపోయింది ఆ కంపనీవాళ్ళకి. మా బుర్ర బూజు దులిపి, కాస్త గ్రీజు రాసి వాటిని పనికొచ్చేలా చేసే బాధ్యతని లత అనే సూపర్ ట్రైనర్ చేతుల్లో పెట్టారు. మా లత ఎప్పుడు నవ్వుతుందో, ఎప్పుడు అరుస్తుందో, ఎప్పుడు ఏడిపిస్తుందో మా బుల్లి మెదళ్ళకి అంతు పట్టక ముద్దుగా అపరిచితురాలు అని పిలుచుకునే వాళ్ళం.మా లతకి రోజుకి నాలుగు సార్లు కోపం వచ్చేది. ఎందుకు వచ్చేది అంటే ఏం చెప్తాము. అదంతే. కొన్నిటికి కారణాలు వుండవు.కోపమొస్తే "మీకేమి రాధు. మీరెందుకు పనికి రారు" అంటూ ఆపకుండా చెవులు చిల్లులు పడేలా బండ బూతులు తిట్టేది.

ఒక రోజు పని లేని మంగలోడు పిల్లి తల గొరికినట్టు, క్లాసులో ఓ తలకి మాసినోడు "లత నువ్వింకా ఎందుకు పెళ్ళి చేసుకోలేదు..?" అని అడిగి తగలడ్డాడు. లత ఒక్కక్షణం ఆగి గట్టిగా ఊపిరి తీసుకుంది. అర్థమయిపోయింది మాకారోజు మూఢిందని. మా ప్రాణాలు తోడేసే ప్రోగ్రామేదో ప్లాన్ చేసిందని. టైం మధ్యాహ్నం ఒంటి గంట అయ్యింది. కథ (రొద) మొదలుపెట్టింది.

నేను ఎల్.కె.జిలో జాయిన్ అయ్యాను అంటూ ఎత్తుకుంది.డిటైల్స్ మరీ అంత చిన్నప్పట్నుంచీ వద్దని మేము మొత్తుకుంటున్నా, ఆవిడ ఏబీసీడీలు దిద్దుకుంటూ పదో తరగతి పాసయ్యేసరికి 2:00 అయ్యింది. కథ కాలేజీ గేటు దగ్గరకి వచ్చేసింది.కాలేజీ అంటే ఇంక పెళ్ళి ఎందుకు చేసుకోలేదో చెప్తుంది అని నోరు తెరిచి, ఒళ్ళు మరిచి ఆత్రుతగా అందరం ఎదురు చూస్తున్నాము. కానీ మాకంత అదృష్టం ఎక్కడ ఏడిచింది.మా గుండెల్ని ముక్కలు చేస్తూ, అసలు పెళ్ళి ప్రసక్తే లేకుండా కాలేజీ కూడా అయిపోయింది. టైం 2:30. కడుపులో ఎలుకలు క్రికెట్ ఆడేసుకుంటున్నాయి. లతకి జాబ్ వచ్చింది. వాళ్ళ తమ్ముడికి పెళ్ళి అయ్యింది. కజిన్స్ కీ పెళ్ళి అయ్యింది. కథ అవ్వటం లేదు. అందరూ నీరసంతో చచ్చేలా వున్నారు. తమ్ముడికి పిల్లలు పుట్టారు. వాళ్ళ కజిన్స్కీ పిల్లలు పుట్టారు. మళ్ళీ జాబ్ మారింది. కడుపులో ఆకలి మంటలు. ఇంక తెగించి "ఆపేయ్ తల్లోయ్ నీకో దణ్ణం" అని చేతులెత్తి మొక్కేసాం. దాంతో మా మీద దయ తలిచి చిద్విలాసంగా నవ్వుతూ 4:00 కి ఆ చిదంబర రహస్యం చెప్పి మాకు ముక్తి కలిగించింది. "నా జీవితంలో ఇన్ని సంఘటనలు జరిగాయి. ఏ ఒక్క క్షణంలోనూ, సందర్భంలోనూ నాకు పెళ్ళి చేసుకోవాలి అనిపించలేదు. అందుకే చేసుకోలేదు.." అంది చాలా వీజీగా.

వార్నీ సమరసింహా రెడ్డి, సింహాద్రి లెవెల్లో ఫ్లాష్ బ్యాక్ వుంటుందని ఊహించుకున్నాను. ఒక్క డవిలాగుతో గాలి తీసేసింది.ఈ ముక్కేదొ ముందే చెప్తే నాలుగు అన్నం మెతుకులు తిని ఈ పాటికి సీట్లో పడి హాయిగా నిద్రోయేవాళ్ళం కదా..
దీనికి తోడు ఈ సోది భారతం విని ఒకడు మరీ కదిలిపోయి, కరిగిపోయి,రెచ్చిపోయి, లత నువ్వు నిజంగా త్యాగ మూర్తివి.నేను నీ జీవిత చరిత్ర రాసేద్దామని డిసైడ్ అయిపోయాను అన్నాడు. అంతే ఒక్కసారిగా భూకంపం వచ్చినట్టుగా మా క్లాస్ రూం మొత్తం షాకయ్యి, షేకయిపోయింది. ఈవిడ చిన్న చిన్న పిట్ట కథలు వినే మా మెదడులో రక్తం గడ్డ కట్టేస్తుంది.మొత్తం జీవిత చరిత్ర అంతా రాసి, జనాల మీదకి వదిలితే ఇంకేమన్నా వుందా....? జరిగే నరమేధాన్ని ఊహించడం నా తరం కాలేదు. ఏదో ఆవేశంలో నోరు జారాడని వాడి చేత బలవంతంగా రాయించుకుంటుందేమోన్న టెన్షన్ తో వాడి దగ్గరకి వెళ్ళి కొంపదీసి నిజంగానే రాస్తావా ఏంటి అని అడిగాను. వాడి నాలుకని అటూ ఇటూ ఆడించి లేదు ఉత్తుత్తినే, నాకింకా కొన్నాళ్ళు బతకాలని వుంది అన్నాడు. హమ్మయ్య బతికించాడు.వాడికా మాత్రం క్లారిటీ వుంది అది చాలు.